дапрасі́цца, ‑прашуся, ‑просішся, ‑просіцца; зак. (часцей з адмоўем).
Разм. Дамагчыся чаго‑н. настойлівымі просьбамі. Як адвячоркам над соннымі водамі Кнігаўка ўсё не дапросіцца піць, — Тры гады я не чуў. Барадулін. У яго зімой снегу не дапросішся. Прымаўка.
дапрасо́ўвацца 1, ‑аецца; незак.
Зал. да дапрасоўваць 1.
дапрасо́ўвацца 2, ‑аецца; незак.
Зал. да дапрасоўваць 2.
дапрасо́ўваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дапрасаваць 1.
дапрасо́ўваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дапрасаваць 2.
дапра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; пр. дапраў, ‑прала; зак., што.
Скончыць прасці што‑н. Дапрасці кудзелю.
дапра́ўды, прысл.
Разм. Сапраўды. — Што-ж... узрост... Дапраўды пара ў абоз, — думаў стары. Шамякін.
дапрацава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад дапрацаваць.
дапрацава́цца, ‑цуюся, ‑цуешся, ‑цуецца; зак.
Разм. Празмернай працай давесці сябе да непрыемных вынікаў. Дапрацаваўся да знямогі.
дапрацава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак.
1. што. Канчаткова завяршыць працу над чым‑н.; дадатковай апрацоўкай давесці да патрэбнай якасці. Дапрацаваць дысертацыю. Дапрацаваць раман.
2. Прапрацаваць да якога‑н. часу. Дапрацаваць да зімы.
дапрацо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да дапрацавацца.
2. Зал. да дапрацоўваць.
дапрацо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дапрацаваць.