выкру́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выкруціцца.
2. Разм. пагард. Круціцца; прыхарошвацца. Адэля ў бакоўцы заўзята выкручвалася перад люстэркам. Броўка.
3. Зал. да выкручваць.
•••
Выкручвацца вужом перад кім — а) падманам, хітрасцю старацца выйсці з цяжкага становішча; б) тое, што і віцца вужакай (гл. віцца).
выкру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да выкруціць.
2. Разм. Рабіць што‑н. мудрагеліста. І дарма ў паветры выкручвала розныя фігуры рамізніцкая пуга! Гартны.
выкрыва́льнік, ‑а, м.
Той, хто выкрывае каго‑, што‑н. Выкрывальнік недахопаў.
выкрыва́льны, ‑ая, ‑ае.
Які выкрывае што‑н. Выкрывальны фельетон. Выкрывальны матэрыял. // Уласцівы выкрыванню. Выкрывальная сіла.
выкрыва́нне, ‑я. н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкрываць — выкрыць.
выкрыва́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выкрыцца.
2. Зал. да выкрываць.
выкрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выкрыць.
вы́крык, ‑у, м.
Гучны адрывісты вокліч, крык. Шум, жарты, вясёлыя выкрыкі поўнага задавальнення поўнілі лазню. Колас. Хутка пачуліся грозныя выкрыкі стражнікаў: «Шырэй дарогу! Шырэй! Убок! Убок!» Пестрак.
выкры́кванне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкрыкваць — выкрыкнуць.
2. Тое, што і выкрык.