Verbum

дапле́сці, ‑пляту, ‑пляцеш, ‑пляце; ‑пляцём, ‑плецяце; пр. даплёў, ‑пляла, ‑ло; заг. дапляці; зак., што.

Скончыць плесці што‑н.; сплесці да канца ці да якога‑н. месца. Даплесці кошык. Даплесці вянок.

дапле́сціся, ‑плятуся, ‑пляцешся, ‑пляцецца; ‑пляцёмся, ‑плецяцеся; пр. даплёўся, ‑плялася, ‑лося; зак.

Разм. Павольна, з цяжкасцю дайсці да якога‑н. месца. Стары ледзь даплёўся да ложка. □ Цераз пажоўклае куп’ё, цераз голы агарод з вязкай вецця на плячы даплёўся [Васіль] да гумна. Мележ.

дапле́цены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад даплесці.

даплыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даплысці.

даплы́сці і даплы́ць, ‑плыву, ‑плывеш, ‑плыве; ‑плывём, ‑плывяце; зак.

Плывучы, дасягнуць якога‑н. месца. Праплыўшы яшчэ колькі, Галынскі зноў адчуў стомленасць у руках і падумаў, што да берага не даплыве. Галавач. // перан. Павольна распаўсюджваючыся, дасягнуць чыйго‑н. слыху (пра гукі). Здалёк даплылі гукі песні.

даплята́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да даплятаць.

даплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даплесці.

дапо́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да дапойваць.

дапо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапаіць.

дапо́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дапалоць.