вытраса́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да вытрасці ся.
2. Зал. да вытрасаць.
вытраса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вытрасці.
вы́трасены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вытрасці.
вы́трасці, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; пр. вытрас, ‑сла; зак., што.
1. Трасучы, высылаць, выкінуць што‑н. Вытрасці траву з мяшка. □ Развязан куль. Тут гоман, смех, І рыбу вытраслі на снег. Колас. // Згубіць. [Марынчук:] — Кісет з махоркай прапаў. Ці я вытрас яго ўчора, ці ўкраў хто... С. Александровіч.
2. Трасучы, ачысціць ад чаго‑н. Вытрасці пыл з коўдры. Вытрасці дыван. / у перан. ужыв. [Каваль:] — Мы з табой заўтра пагаворым? Я з цябе гэтую чумакоўшчыну вытрасу! Савіцкі.
•••
Вытрасці душу (дух) — а) змучыць дарогай; б) надакучыць каму‑н. кпінамі, сваркай, скаргамі.
вы́трасціся, ‑трасецца; пр. вытрасся, ‑траслася; зак.
Выпасці, высыпацца ад трасення. Сена вытраслася з воза.
вы́траўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. вытравіць 1 (у 1, 2 знач.).
вытраўле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вытравіць 1.
вы́траўлены 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вытравіць 1.
вы́траўлены 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вытравіць 2.
вытраўля́цца 1, ‑яецца; незак.
1. Незак. да вытравіцца 1.
2. Зал. да вытраўляць 1.
вытраўля́цца 2, ‑яецца; незак.
Зал. да вытраўляць 2.
вытраўля́ць 1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да вытравіць 1.
вытраўля́ць 2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да вытравіць 2.