Verbum

вы́секчы,

гл. высечы.

вы́секчыся,

гл. высечыся.

вы́селены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выселіць.

вы́селіцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Пакінуць старое месца жыхарства; перасяліцца куды‑н. З самай цеснай вуліцы некалькі хат згадзіліся выселіцца. Чорны.

вы́селіць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Прымусіць пакінуць месца жыхарства; перасяліць з аднаго месца на другое. Выселіць з кватэры. Выселіць у суседнюю вёску.

вы́селкі, ‑лак; адз. няма.

Невялікае паселішча, якое ўзнікла на новым месцы ў выніку перасялення з іншых населеных пунктаў. Калгас маленькі, не калгас — хутчэй хутар, выселкі. Хадкевіч. [Бабка:] — Чулі, можа, Сяльцо?.. Гэта — выселкі з нашае ж вёскі, двароў дзесяць. Колас.

вы́серабрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Пакрыць слоем серабра; пасерабрыць.

вы́сербаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад высербаць.

вы́сербаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Сёрбаючы, з’есці якую‑н. рэдкую страву. Высербаць міску крупніку.

вы́сеў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. высяваць — высеяць.

2. Тое, што высяваюць, колькасць яго. Сам.. [аграном] сачыў за ачысткай насення і нормамі высеву. Брыль.