Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

вы́пацець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Вылучыць вялікую колькасць поту, добра прапацець.

вы́пацканы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпацкаць.

вы́пацкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Забрудзіцца, вымазацца. Выпацкацца ў гразь. Выпацкацца ў сажу.

вы́пацкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Забрудзіць, вымазаць. Выпацкаць паліто, твар, рукі.

вы́паяны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпаяць.

вы́паяць, ‑паяю, ‑паяеш, ‑паяе; зак., што.

Спец. Распаяўшы, выняць.

выпераджа́ць, а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да выперадзіць.

выпераджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпераджаць — выперадзіць.

вы́перадзіць, ‑раджу, ‑радзіш, ‑радзіць; зак.

1. Рухаючыся ў адным напрамку з кім‑, чым‑н., выйсці наперад; абагнаць. Выперадзіць у бегу. Падводы стараліся выперадзіць калону.

2. перан. Дасягнуць большых поспехаў у параўнанні з кім‑, чым‑н.; апярэдзіць. Выперадзіць у вучобе. □ [Дакладчык:] — Калгас за адно лета выперадзіў вакольныя вёскі на два гады. Шынклер.

вы́перадкі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Спаборніцтва па бегу.