дамча́ць і даімча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Разм.
1. каго-што. Вельмі хутка давезці, даставіць да якога‑н. месца. — Ну, цяпер трымайцеся, я мігам дамчу вас у Забалоцце. Скрыпка. Машына спачатку адвезла начальніка, а тады ўжо і самога Сашку даімчала да яго новай кватэры. Чорны.
2. Тое, што і дамчацца, даімчацца. Стаеннік шпарка даімчаў да Старыцы і спыніўся на ўскраіне яе ля дома Ваўчка. Хадкевіч.
дамыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дамываць — дамыць.
дамыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да дамыцца (у 1 знач.).
2. Зал. да дамываць.
дамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дамыць.
дамы́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разважыўшы, прыдумаць дадаткова, дадумаць да канца. Аднак і пры наяўнасці самых дбайных адносін да канкрэтнага факта пісьменнік павінен нешта дадумаць, дамысліць і абагульніць. «ЛіМ». [Азгур] перш пачаў сам мне паказваць і тлумачыць замыслы, кампазіцыі, але ўгледзеў, што гэта мяне скоўвае, не дае дамысліць і пашукаць рашэння самому. Скрыган.
дамы́цца, ‑мыюся, ‑маешся, ‑маецца; зак.
1. Закончыць мыцца; памыцца поўнасцю.
2. (з адмоўем). Цяжка адмыць. Запэцкаюцца рукі ў чарніла — не дамыешся.
дамы́ць, ‑мыю, ‑мыеш, ‑мые; зак., каго-што.
Закончыць мыццё каго‑, чаго‑н.; памыць, вымыць поўнасцю. Дамыць бялізну. Дамыць дзіця.
дамяня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
Часта мяняючы што‑н., дайсці да непрыемных вынікаў. Дамяняўся, што ні з чым астаўся. З нар.
дамяра́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да дамяраць.
дамяра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дамераць.