даруча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да даручыць.
даручы́ць, ‑ручу, ‑ручыш, ‑ручыць; зак., што каму.
1. і з інф. Ускласці на каго‑н. абавязак выканаць што‑н.; даверыць выкананне чаго‑н. Вукрэй быў вядомы ў батальёне, як адважная, смелая, камбінатарская галава, і яму ахвотна даручылі арганізаваць і правесці разведку польскага тылу. Колас.
2. Даверыць каго‑, што‑н. чыім‑н. клопатам, апецы. Даручылі .. [дзяцей] клопатам цёці Фені, яна знойдзе.. чалавека, які прытуліць малых. Мікуліч.
даручэ́нне, ‑я, н.
1. Справа, даручаная каму‑н. для выканання; заданне. Партыйнае даручэнне. □ У больш тонкія пачуцці .. [шафёр] не ўваходзіў, а ведаў адно: узяў баец даручэнне, павінен выканаць. Кулакоўскі. Было яшчэ даручэнне райкома праверыць суседні калгас «Бальшавік». Дуброўскі.
2. Дакумент, які дае каму‑н. права дзейнічаць ад імя асобы, што выдала яго; даверанасць. Пакідаючы Закуцце, Ігар напісаў гаспадару даручэнне, каб той атрымаў у канторы саўгаса, як прыйдзе на гэта час, Ігараву зарплату. Ермаловіч.
дарыва́цца 1, ‑аецца; незак.
1. Незак. да дарвацца 1.
2. Зал. да дарываць 1.
дарыва́цца 2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да дарыцца 2.
2. Зал. да дарываць 2.
дарыва́цца 3, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да дарвацца 2.
дарыва́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дарваць.
дарыва́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дарыць 2.
дарысава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
Скончыць рысаваць. Дарысаваць партрэт. // перан. Завяршыць абмалёўку (характару, вобраза і пад.). Дарысаваць вобраз. // Дапоўніць ва уяўленні што‑н. Сынава ўяўленне дарысавала да канца тое, пра што толькі збольшага сказаў бацька. Чорны.
дарысо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дарысоўваць — дарысаваць.
дарысо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да дарысоўваць.
дарысо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дарысаваць.
дарысо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дарысоўваць — дарысаваць.