выцясня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да выцесніць.
вы́цяцца, вытнуся, вытнешся, вытнецца; пр. выцяўся, выцялася; заг. вытніся; зак.
Пашкодзіць сябе ўдарам, ударыцца; стукнуцца. Выцяцца аб вушак.
вы́цяць, вытну, вытнеш, вытне; пр. выцяў, ‑цяла; заг. вытні; зак., каго-што.
Нанесці ўдар, стукнуць; ударыць. Выцяць бізуном. □ [Гагуля] адным ударам выбіў пісталет з рукі, а другім.. моцна выцяў Галембу ў скронь. Асіпенка. Зыбанула зямля, а зверху пачало нешта падаць і балюча выцяла хлопца па назе і па плячы. Шамякін. // Пашкодзіць сябе ўдарам; ударыцца. — Пракляцце! — застагнаў Рэкша, калі выцяў калена аб нешта цвёрдае. Няхай.