вы́карміць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.
1. Кормячы, выгадаваць, узгадаваць. Выкарміць цяля. Выкарміць грудзьмі.
2. Зрабіць сытым, укарміць; адкарміць. Выкарміць кабана.
вы́кармлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкарміць.
вы́карпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Корпаючы, дастаць, выняць. Міколка выкарпаў з цяпла дзесяць печаных бульбін. Лынькоў.
вы́карчаваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкарчаваць.
вы́карчаваць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., што.
1. Выцягнуць, вырваць, выкапаць з карэннем. Выкарчаваць пні, хмызняк. □ Ад лазы — адно званне. Яе выразалі і выкарчавалі яшчэ летась. Пташнікаў. // Ачысціць ад пнёў, карчоў. Тоўхарт.. абвясціў, што хто выкарчуе і ачысціць гэтую зямлю, возьме сабе навечна паўтары дзесяціны. Чорны.
2. перан. Знішчыць, выкараніць, вывесці. Выкарчаваць бюракратызм.
выкарчо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкарчоўваць — выкарчаваць.
выкарчо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да выкарчоўваць.
выкарчо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выкарчаваць.
выкарчо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. выкарчоўваць — выкарчаваць (у 1 знач.).
выкарыста́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкарыстаць.