Verbum

выкана́льнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць выканальнага. Выканальнасць задання.

выкана́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выканаўцы (у 2 знач.). Выканальніцкае майстэрства.

выкана́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можа быць выкананы, здзейснены; рэальны. Выканальны план. Выканальнае заданне.

выкана́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выканаць.

2. Якасць працы, дзейнасці. Культура выканання.

•••

Прывесці ў выкананне гл. прывесці.

вы́кананы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выканаць.

вы́канапаціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

Заканапаціць усё, поўнасцю. Выканапаціць сцены.

вы́канапачаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выканапаціць.

выканапа́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выканапачваць.

выканапа́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выканапаціць.

выкана́ўца, ‑ы, м. і ж.

1. Той, хто выконвае ажыццяўляе што‑н. Выканаўца работ. □ [Камісар:] — Каб ніводная душа не ведала аб гэтай справе, выканаўцамі будзеце вы асабіста. Лынькоў.

2. Той, хто выступае з выкананнем мастацкага твора. Дыктар коратка называў аўтараў музыкі і выканаўцаў. Новікаў.

•••

Судовы выканаўца — службовая асоба, якая ажыццяўляе рашэнні суда па выканаўчых лістах.