Verbum

дапіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак., што.

1. Скончыць пісаць што‑н.; напісаць да якога‑н. месца. Дапісаць пісьмо. Дапісаць кнігу да сярэдзіны.

2. Дадаць да напісанага; прыпісаць. А ў канцы дапісалі: «Рады паведаміць вам такую навіну». Якімовіч. [Акцызнік] ведаў і другое — у ведамасці ўсё можна дапісаць. Пташнікаў.

дапі́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дапісваць — дапісаць.

дапі́свацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дапісацца.

2. Зал. да дапісваць.

дапі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапісаць.

дапі́ска, ‑і, ДМ дапісцы, ж.

1. Тое, што і дапісванне.

2. Р мн. ‑сак. Дадатак да напісанага; прыпіска. Сцёпка наглядаў сцэны размовы моладзі з загадчыкам, прычым заўважаў, што не ўсім ён адмаўляе, робіць часам дапіскі на дакументах. Колас.

дапі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапхаць.

дапі́цца, ‑п’юся, ‑п’ешся, ‑п’ецца; ‑п’ёмся, ‑п’яцеся; зак.

Разм. Празмерным ужываннем спіртных напіткаў давесці сябе да якіх‑н. непрыемных вынікаў. — Ты ўжо нарабіў, — са злосцю сказала маці. — Дапіўся... З работы прагналі. Арабей.

дапі́ць, ‑п’ю, ‑п’еш, ‑п’е; ‑п’ём, ‑п’яце; заг. дапі; зак., што.

Выпіць усё, да канца. Дапіць малако. □ Ілья дапіў свой чай, закурыў і выйшаў на балкон. Васілёнак.

дапла́вацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Празмерна захапіўшыся плаваннем, давесці сябе да непрыемных вынікаў.

дапла́віць, ‑плаўлю, ‑плавіш, ‑плавіць; зак., што.

Скончыць плавіць, расплавіць усё без астатку. Даплавіць метал.