дало́жаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад далажыць 1.
дало́жаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад далажыць 2.
дало́млівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да даламацца.
2. Зал. да даломліваць.
дало́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да даламаць.
дало́невы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да далоні. Далоневы мускул. Далоневыя складкі.
дало́нь, ‑і, ж.
Унутраны бок кісці рукі. Закрыць твар далонямі. □ Ладзім выкаціў бульбіну, узяў яе ў рукі, паперакідваў з далоні на далонь — пакуль астыла, і пачаў лупіць. Ставер. Алена ідзе і раз-пораз выцірае далонню з твару пот. Мележ.
•••
Біць (пляскаць) у далоні гл. біць.
Як на далоні — пра што‑н. выразна і поўнасцю бачнае. Усё, што ляжала каля рэчкі і за ёю, было як на далоні. Шамякін.
дало́ў, прысл.
1. На зямлю, на падлогу. Зачапіўся воз за камень, што ляжаў пры дарозе, вось зламалася, і ганарысты жарнавік паляцеў далоў. Якімовіч. Па лесвіцы далоў збегла дзяўчына з ручніком. Алешка.
2. у знач. вык. (звычайна ў закліках, лозунгах). Прэч, вон. Сябры і сяброўкі, Уставайце! Дрымоты далоў! Агняцвет. — Далоў вайну! — палаюць грозна словы На розных мовах і на ўсіх сцягах. Астрэйка. // У значэнні загаду, патрабавання зняць, прыбраць што‑н. і пад. Шапкі далоў!
•••
І з капылоў далоў — зваліцца з ног; паваліцца.
З плеч далоў — пра завяршэнне якой‑н. справы, вызваленне ад непрыемных абавязкаў.
далу́заны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад далузаць.
далуза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Закончыць лузанне чаго‑н., палузаць усё. Далузаць фасолю. Далузаць арэхі.
далу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да далузаць.
далупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-што.
1. Аблупіць, злупіць да канца. Далупіць зайца. Далупіць печаную бульбіну.
2. Разм. Дарваць, канчаткова парваць. Далупіў вопратку.