Verbum

выштурхо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і выштурхваць. Віцю то выштурхоўваюць [пасажыры] да дзвярэй, то зноў заціскаюць у куток. Якімовіч.

вы́шугаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Вырасці высокім. Ярына вышугала, як у добрыя даваенныя гады. Сабаленка.

вы́шук, ‑у, м.

1. Аператыўныя дзеянні, звязаныя з выяўленнем і пошукамі злачынцаў; следства.

2. Уваходзіць у склад назваў некаторых следчых устаноў. Крымінальны вышук.

вышука́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца вышуканнем.

вышука́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да вышукальнік.

вышука́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з вышуканнем. Вышукальны атрад.

вышука́нне, ‑я, н.

Даследаванне, звязанае з пошукамі. Вышуканне карысных выкапняў. Вышуканне новых крыніц вітамінаў.

вы́шуканы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вышукаць.

вы́шукаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Старанна шукаючы, знайсці, выявіць. Вышукаць унутраныя рэзервы.

вышу́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вышукваць — вышукаць.