вы́гачаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выгаціць.
выга́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгачваць — выгаціць.
выга́чвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да выгачваць.
выга́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выгаціць.
вы́гіб, ‑у, м.
Выпукласць, выпуклая лінія згібу. Выгіб дугі. Выгіб ракі. □ Выгібы хваль, разварушаных лодкай, пабліскваюць, адсвечваюць на пясчаным дне. Брыль.
выгіба́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Тое, што і выгінацца.
2. Зал. да выгібаць.
выгіба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Тое, што і выгінаць.
вы́гін, ‑у, м.
Тое, што і выгіб. Вакол ляжала ўтульная лугавінка з рэдкімі маладымі бярозкамі, уся ў дзятлавіне, адным краем упіралася яна ў выгін рэчкі, што паварочвала тут у бок ад вёскі. Хадкевіч.
выгіна́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгінаць — выгнуць і выгінацца — выгнуцца.
выгіна́сты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Выгнуты, звілісты. Выгінастая шабля. Выгінастая сцежка. □ Дарога ішла паўз выгінастую затоку. Хадкевіч.