Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э я .

а в е ё і к л м н о п т у ф ц ы ь э я

асве́та, ‑ы, ДМ ‑веце, ж.

Навучанне, адукацыя. Народная асвета. Санітарная асвета.

асве́тленасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць асветленага.

2. Фізічная велічыня, роўная адносіне патоку святла да плошчы паверхні, на якую ён падае.

асве́тлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад асвятліць.

асве́тнік, ‑а, м.

1. Той, хто пашырае веды, асвету. Полацк — радзіма вядомага культурнага дзеяча Беларусі 16 стагоддзя, асветніка і гуманіста, першадрукара Францыска Скарыны.

2. Прадстаўнік заходнееўрапейскай прагрэсіўнай ідэалогіі 17–18 стст. Французскія асветнікі. // Прадстаўнік рускай і славянскай перадавой грамадскай думкі 18–19 стст. Рэвалюцыйныя рускія асветнікі.

асве́тніца, ‑ы, ж.

Жан. да асветнік.

асве́тніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асветніцтва. Асветніцкая дзейнасць. Асветніцкія ідэі.

асве́тніцтва, ‑а, н.

1. Ідэйны рух заходнееўрапейскай прагрэсіўнай буржуазіі 17–18 стст. // Рух рускай і славянскай перадавой грамадскай думкі 18–19 стст. Склад песень Чачота быў абумоўлен часамі наіўным асветніцтвам філаматаў. Лойка.

2. Асветніцкая дзейнасць.

асве́тны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць асвеце. Асветныя ўстановы.

асве́чанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць асвечанага.

асве́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад асвяціць ¹.