Verbum

вызво́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вызвоньваць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

вызво́ньвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да вызвоньваць (у 1 знач.).

вызво́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.

1. Выконваць звонам што‑н.; званіць. Званы ў гарадку кожны дзень вызвоньвалі сваё. Чорны. На Спаскай вежы куранты вызвоньваюць поўнач. Брыль. // Адзывацца звонам, звінець. Прыемна было слухаць, як вызвоньваюць малаткі, бачыць, як паддаецца чалавеку жалеза. Даніленка. Пад вузкімі кладкамі вызвоньвала вада. Савіцкі.

2. Спяваць, звінець (пра птушак, насякомых і пад.). Высока ў небе вызвоньвалі свае песні жаваранкі. Даніленка.

вызвяра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да вызверыцца.

вы́здаравець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць здаровым, паправіцца пасля хваробы; ачуняць. [Маці:] — Выздаравееш і зноў з дзецьмі пабяжыш гуляць на вуліцу. Васілевіч.

выздараўле́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. выздараўліваць — выздаравець; папраўка.

выздара́ўліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выздаравець.

вы́зеленіцца, ‑ніцца; зак.

Стаць зялёным.

вы́зеленіць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Пафарбаваць у зялёны колер; запэцкаць чым‑н. зялёным.

вызіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вызірнуць.