Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

вы́жым, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжымаць — выжаць ​2.

выжыма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжымаць — выжаць ​2.

выжыма́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да выжымаць.

выжыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выжаць ​2.

выжына́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да выжынаць.

выжына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выжаць ​1.

вы́жыты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выжыць ​2.

вы́жыць 1, ‑жыву, ‑жывеш, ‑жыве; зак.

Застацца жывым пасля цяжкай хваробы, ранення і пад. Хворы выжыў. □ Таполі абламала [бура] голле, паздзірала кару, але таполя выжыла — шуміць во і шуміць. М. Стральцоў. Марылін Манро нейкім цудам пашанцавала выжыць у гэтым пекле эксплуатацыі, нажывы і бізнесу. Новікаў.

•••

Выжыць з розуму — страціць памяць, здольнасць усведамляць.

вы́жыць 2, ‑жыву, ‑жывеш, ‑жыве; зак., каго-што.

Прымусіць пакінуць свой дом, месца працы і пад.; выгнаць адкуль‑н. Выжыць з хаты.

вы́залаціцца, ‑ціцца; зак.

Пакрыцца пазалотай, пазалаціцца.

вы́залаціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

Пакрыць пазалотай, пазалаціць усё або частку чаго‑н.