Verbum

даве́яць, ‑вею, ‑вееш, ‑вее; зак., што.

Закончыць веянне чаго‑н. Давеяць пшаніцу.

давіва́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да давіваць.

давіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да давіць ​¹.

давідна́, прысл.

Разм. Да світання, пакуль не развіднее.

даві́ла, ‑а, н.

Прэс для выціскання соку з вінаграду або іншых пладоў.

даві́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з выцісканнем соку з садавіны, агародніны. // Прызначаны для гэтай мэты. Давільны прэс. Давільны чан.

даві́льня, ‑і, ж.

Памяшканне, дзе выціскаюць сок з вінаграду або іншых пладоў.

даві́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца выцісканнем соку з вінаграду або іншых пладоў.

даві́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да давільшчык.

даві́цца ​¹, даўецца; зак.

Кончыць віцца, звіцца.

даві́цца ​², даўлюся, давішся, давіцца; незак.

1. Задыхацца ад чаго‑н., што засела ў горле. Сабака дабіўся кветкай. □ Антось вылупіў вочы і моўчкі давіўся гарачай заціркай. Бядуля. // Задыхацца ад прыступу кашлю, смеху і пад. А навокал хлопцы давяцца ад смеху. Бачыла. // перан. Харчавацца чым‑н., што прыелася, абрыдла. — Ледзьве не чатыры гады давіўся .. [пашай] у акопах, каб яна спрахла. «ЛіМ».

2. Зал. да давіць ​² (у 2 знач.).