вы́матацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. Зрасходавацца пры матанні; зматацца.
2. перан. Знясіліцца, змардавацца. Выматацца за дзень.
вы́матаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Зрасходаваць матаючы; зматаць. Выматаць маток нітак.
2. перан. Знясіліць, змардаваць. Я думаю, што фашысты знарок выбралі такую тактыку, каб выматаць нашы сілы. Шамякін.
3. перан. Разм. Прымусіць паступова выдаткаваць што‑н.; выцягнуць, забраць па частках усё. Выматаць усе грошы.
•••
Выматаць усю душу (духі, нервы, кішкі) — змучыць, давесці да знямогі.
вымаўле́нне, ‑я, н.
Перадача голасам гукаў ці слоў мовы. Вымаўленне зычных гукаў. Правільнае вымаўленне. Выразнае вымаўленне. Каларытнае вымаўленне. // Гукавая сістэма мовы. Беларускае літаратурнай вымаўленне.
вымаўле́нчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вымаўлення. Вымаўленчыя нормы. Вымаўленчы апарат.
вы́маўлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вымавіць.
вымаўля́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да вымаўляць.
вымаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да вымавіць.
вы́мах, ‑у, м.
Спец. Даўжыня кроку ў часе хады, бегу. Усім вымахам сваіх цыбатыя ног Шыпулька паімчаўся да Паўла Іванавіча. Кулакоўскі.
вы́махаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Вырасці, стаць высокім. На балоце трава вымахала ў пояс. Сабаленка. [Кандратовіч:] — Здаецца, яшчэ нядаўна пяшком пад стол хадзіў, а цяпер на цэлую галаву вымахаў вышэй за мяне! Паслядовіч.
выма́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да вымахаць.
2. чым. Разм. Махаць то ў адзін то ў другі бок; размахваць. Васіль злосна скрыгітаў зубамі і вымахваў рукою ў паветры. Гартны.