Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

выліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выліць.

вы́лізаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вылізаць.

2. перан.; у знач. прым. Франтаваты, прылізаны.

вы́лізацца, ‑ліжацца; зак.

1. Абмыць, прыгладзіць, ачысціць сябе лізаннем (пра жывёл).

2. перан. Выфранціцца, прылізацца.

вы́лізаць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., што.

1. Падбіраючы языком, з’есці тое, што засталося на дне і сценках пасудзіны. Вылізаць рэшткі ежы. // Ачысціць лізаннем. Вылізаць талерку.

2. Абмыць, прыгладзіць лізаннем. Вылізаць шэрсць языком. // перан. Часта датыкаючыся, абдаючы вадою, выгладзіць. Хвалі вылізалі бераг.

вылі́звацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вылізацца.

2. Зал. да вылізваць.

вылі́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вылізаць.

вы́лік, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вылічыць (у 2 знач.).

2. Утрыманая сума грошай.

вылі́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выліняць.

вы́лінялы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў першапачатковы колер; пабляклы. Вылінялае плацце. Вылінялая майка.

2. Які скончыў ліняць (пра жывёл, птушак). // Аблезлы. Вылінялы каўнер.

вы́ліняць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

1. Страціць першапачатковы колер; паблякнуць. Загарэў старшыня, яшчэ больш вылінялі ад спёкі рыжыя бровы. Бялевіч.

2. Памяняць старую шэрсць (пер’е) на новую (пра жывёл, птушак). // Аблезці. [Тамаш:] — Але ж твой і кажушок выліняў, голы, як бубен. Чорны.