вы́каранены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкараніць.
вы́караніцца, ‑ніцца; зак.
Канчаткова знішчыцца, вывесціся, зжыцца.
вы́караніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
Канчаткова знішчыць, вывесці, зжыць. Выкараніць зло. □ Абурэнне супроць паноў і польскай ваеншчыны месцамі вылівалася ў паўстанне, і палякі прыкладаюць усе намаганні, каб выкараніць дух непакоры. Колас.
выкараня́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да выкараніцца.
2. Зал. да выкараняць.
выкараня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да выкараніць.
вы́караскацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Тое, што і выкарабкацца. [Мірон:] — Хату ў мяне надоечы замяло так, што хоць праз гарышча вылазь. Ледзь выкараскаўся. Хадкевіч. Іхнюю дывізію [дзе служыў Карпенка] улетку разбілі пад Лепелем, аднак рэшткі палка неяк выкараскаліся з акружэння. Быкаў.
выкара́сквацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да выкараскацца.
вы́кармак, ‑мка, м.
Жывёліна, выгадаваная, выкармленая ў хатніх умовах, без маткі. / у перан. ужыв. Пагард. Гэты кулацкі выкармак устроіў Апеньку спектакль, нібы бацькаў кулацкі хлеб дзярэ яму горла і ён кінуў бацьку. Мележ.
вы́карміць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.
1. Кормячы, выгадаваць, узгадаваць. Выкарміць цяля. Выкарміць грудзьмі.
2. Зрабіць сытым, укарміць; адкарміць. Выкарміць кабана.
вы́кармлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкарміць.