Verbum

вы́дзерці, ‑дзеру, ‑дзераш, ‑дзера; зак.

Тое, што і выдраць.

вы́дзеўбаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдзеўбаць.

вы́дзеўбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і выдзеўбці.

вы́дзеўбці, ‑бу, ‑беш, ‑бе; пр. выдзеўб, ‑ла; заг. выдзеўбі; зак., што.

1. Дзеўбучы, зрабіць паглыбленне, адтуліну або вырабіць якую‑н. рэч. Разам з дзедам выдзеўблі яшчэ тры калоды, усцяглі на сосны. Мележ.

2. Вышчыпаць, выдраць што‑н. Крумкач крумкачу вока не выдзеўбе. Прыказка.

выдзёўбвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выдзёўбваць.

выдзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выдзеўбці.

выдзіма́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены пры дапамозе выдзімання.

2. Такі, работа якога грунтуецца на прынцыпе выдзімання. Выдзімальны вентылятар.

выдзіма́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца выдзіманнем шкляных вырабаў.

выдзіма́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да выдзімальшчык.

выдзіма́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выдзімаць — выдзьмуць (у 1 знач.).

2. Выраб пустацелых прадметаў з расплаўленага шкла пры дапамозе моцнага струменя паветра.