Verbum

выдры́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. іран. Танцаваць. — Віктар Трафімавіч! Тодар Макаравіч! — чуліся вясёлыя галасы моладзі. — Хадзіце да нас, патанцуеце! — А як жа, толькі мне з вамі выдрыгваць, — усміхнуўся Радкевіч. Гурскі.

вы́дрын, ‑а.

Які мае адносіны да выдры, належыць ёй. Выдрына нара.

вы́дрэсіраваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдрэсіраваць.

вы́дрэсіраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Навучыць жывёл, птушак выконваць якія‑н. дзеянні. Выдрэсіраваць сабаку. // перан. Іран. Прывучыць каго‑н. да механічнага выканання пэўных правіл паводзін.

вы́дубіцца, ‑біцца; зак.

Стаць вырабленым дубленнем (пра скуру).

вы́дубіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Апрацаваць што‑н. дубільным растворам. Выдубіць аўчыну.

вы́дублены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдубіць.

вы́дужаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Выстаяць, выцерпець, перанесці якую‑н. нягоду. [Вучоны:] — Наступіла зіма. Стала холадна, голадна... Думаў, што не выдужаю... Новікаў.

вы́думаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выдумаць.

2. у знач. прым. Такі, якога няма ў рэчаіснасць нерэальны; уяўны. Выдуманы рай. Выдуманы свет.

вы́думаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Вынайсці, стварыць; прыдумаць. Выдумаць новую гульню.

2. Прыдумаць што‑н. такое, што не адпавядае рэчаіснасці; схлусіць; нахлусіць.