Verbum

датры́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датрымаць.

датрэ́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датрапаць.

датрэ́сці, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; ‑трасём, ‑трасяце; зак., што.

Скончыць трэсці, вытрасаць, атрасаць што‑н. Датрэсці палавікі.

дату́ль, прысл.

1. Да таго месца. Дайшоў датуль, дзе дарога зварочвае ўбок.

2. Да таго часу. Думала ўжо дзеўкай векаваць, і з думкай гэтай крыху лягчэй было датуль, пакуль у хаце спачувалі. Брыль. [Партызаны] прабеглі паўз Тураўца і Кавалевіча, запоўніўшы пустую датуль высеку. Мележ.

дату́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Дайсці да якога‑н. месца. Чубар датупаў да апошняга размежавальнага капца, глянуў на далёкую дарогу. Чыгрынаў.

дату́шаны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад датушыць ​¹.

дату́шаны ​², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад датушыць ​².

дату́шваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датушыць ​¹.

дату́шваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датушыць ​².

датушы́ць ​¹, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Канчаткова патушыць. Датушыць пажар.

датушы́ць ​², ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Канчаткова стушыць. Датушыць бульбу.

датча́не, ‑чан; адз. датчанін, ‑а, м.; датчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. датчанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Даніі.

датча́нін,

гл. датчане.