дапаўня́льны, ‑ая, ‑ае.
Які выконвае ролю дапаўнення.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuдапаўня́цца, ‑яецца;
1.
2.
дапаўня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
дапая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе;
Скончыць паяць што‑н.; давесці паянне да якой‑н. мяжы.
дапе́рці, ‑пру, ‑прэш, ‑прэ; ‑пром, ‑праце;
1. Хутка даехаць, дабегчы куды‑н.
2.
дапе́ты, ‑ая, ‑ае.
дапе́цца, ‑пяюся, ‑пяешся, ‑пяецца; ‑пяёмся, ‑пеяцеся;
дапе́ць, ‑пяю, ‑пяеш, ‑пяе; ‑пяём, ‑пеяце;
Скончыць спяванне чаго‑н., даспяваць да пэўнага месца.
дапе́чаны, ‑ая, ‑ае.
дапіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;
1.
2.