Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

выпампо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпампаваць.

вы́пар, ‑а, м.

Спец. Канаўка ў ліцейнай форме, прызначаная для адводу лішкаў залітага металу і для папаўнення адлівак расплаўленым металам.

вы́паражнены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпаражніць.

вы́паражніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зрабіць парожнім; апаражніць.

выпаражня́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да выпаражняць.

выпаражня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выпаражніць.

выпара́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць да выпарэння; велічыня выпарэння. Выпаральнасць эфіру. Малая выпаральнасць.

вы́параны 1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпараць.

вы́параны 2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпарыць.

вы́паратак, ‑тка, м.

Неданошанае дзіцяня жывёлы, выпаратае з жывата мёртвай самкі. Авечы выпаратак. // Шкурка такога дзіцяняці.

вы́параткавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выпаратка. // Зроблены з футра выпаратка. Выпараткавы каўнер.