дакапа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. Капаючы, дасягнуць чаго‑н., дабрацца да чаго‑н. Дакапацца да вады. Дакапацца да гліны. □ Бывала, збочыць крыху танк з дарогі — і праваліцца ў дрыгву так глыбока, што да яго немагчыма і дакапацца. Мележ.
2. перан. Разм. Дайсці да чаго‑н., дашукацца. Дакапацца да праўды. Дакапацца да прычыны. □ [Галай] павінен быў дазнацца, што за агеньчыкі бачыліся яму ўночы, дакапацца да сутнасці з’явы. Шыцік.
дакапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. што. Скончыць кананне чаго‑н. Дакапаць бульбу. Дакапаць яму.
2. чаго. Накапаць дадаткова. Дакапаць буракоў.
3. што. Пракапаць да якога‑н. месца. Дакапаць канаву да дарогі.
дакапіталісты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які быў да ўзнікнення капіталізму. Дакапіталістычнае грамадства.
дакара́бкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Карабкаючыся, дабрацца да якога‑н. месца. Дакарабкацца да вяршыні гары.
дакара́бквацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да дакарабкацца.
дакара́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дакараць.
дакара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Папракаць, выказваючы нездавальненне кім‑, чым‑н. Дакараць свой лёс. □ [Міхась] зноў і зноў дакараў у думках сястру, а заадно і Толю, што яны згадзіліся пусціцца ў такую далёкую і небяспечную дарогу. Якімовіч. Хлопец моцна дакараў сябе за тое, што не сказаў тады Ніне ніводнага разумнага слова. Навуменка.
дакармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.
1. Дакончыць кармленне каго‑н. Дакарміць дзіця.
2. Пракарміць да якога‑н. тэрміну. Дакарміць авечак да вясны.
дакары́ць, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., што.
Скончыць карыць. Дакарыць жэрддзе.