Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

выдаве́ц, ‑даўца, м.

Асоба, якая выдае творы друку.

выдаве́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выдавецтва, выдаўца.

выдаве́цтва, ‑а, н.

Прадпрыемства, якое займаецца выданнем твораў друку. Выдавецтва «Навука». Дзяржаўнае выдавецтва.

вы́дадзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдаць.

вы́даены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдаіць.

вы́даіць, ‑даю, ‑даіш, ‑даіць; зак., каго-што.

Здабыць даеннем усё малако з вымя жывёліны; падаіць. Выдаіць карову.

выдале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдаляць — выдаліць.

вы́далены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдаліць.

вы́даліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

1. Прымусіць выйсці, знікнуць; перамясціць. Выдаліць пабочных асоб. Выдаліць прымесі. □ А Мурамцаў усяго толькі і зрабіў, што на першым пасяджэнні загадаў выдаліць з залы паліцыю. Колас.

2. Выразаць, вынуць шляхам аперацыі. Выдаліць пухліну. Выдаліць нырку.

выдаля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

Зал. да выдаляць.