выгу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выгукнуць.
вы́гукнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што.
Гучна прамовіць, сказаць што‑н., выкрыкнуць. — Добра! — весела выгукнуў малы і кінуўся бягом за дзверы. Якімовіч. Амаль хорам сход выгукнуў тры прозвішчы. Шамякін.
вы́гул, ‑у, м.
1. Стан паводле дзеясл. выгуляцца (у 2 знач.).
2. Абгароджанае месца для жывёлы або птушак на вольным паветры; загон.
выгу́львацца, ‑аецца.
Незак. да выгуляцца (у 2 знач.).
выгу́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да выгуляць.
2. Разм. Гуляць, быць на свабодзе.
вы́гульны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для выгулу. Выгульны двор.
вы́гуляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
1. Уволю нагуляцца, адпачыць. — Табе што, ты выгуляўся,.. другі год ужо гуляеш, а мне заўтра на працу, — жартавала Людміла. Ермаловіч.
2. Набрацца сілы, адкарміцца на волі. Выгулялася жывёла за лета. □ [Грышка:] — Тпру! Не ўстоіш на адным месцы, выгулялася. Чарот.
вы́гуляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.
Разм. Правесці доўгі час гуляючы; прагуляць.
выдава́цца, ‑даецца; незак.
1. Незак. да выдацца.
2. Зал. да выдаваць (у 1 знач.).
выдава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; незак.
1. Незак. да выдаць.
2. Рабіць уражанне, здавацца, выглядаць. Больш за ўсё запомніўся ў той дзень бацька. Ён неяк быў згорбіўся і выдаваў старым-старым. Сабаленка. Размяркоўвалі сена на вока, і кожны стараўся мацней утаптаць воз, каб ён выдаваў меншым. Крапіва.