Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а е ё і о у ы э я ’

а б в г д е ж з і й к л м н п р с т ф х ц ч ш я .

высыха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да высахнуць.

высь, ‑і, ж.

Прастора, якая знаходзіцца высока над зямлёй; вышыня. Я чую гул. У высях недзе Ракоча, кружыць самалёт. Колас. Арол чорны ўецца ў высі, Крыл[а]мі махае. Чарот.

высява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высяваць — высеяць.

высява́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да высеяцца.

2. Зал. да высяваць.

высява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да высеяць.

высяда́ць, ‑ае; незак.

1. Прабівацца на паверхню (пра валасы). Першы пух на барадзе і губе ўжо здорава высядаў у.. [Сымона]. Чорны.

2. Высаджвацца адкуль‑н. Караблі ўсё прыбываюць, І на бераг на шырокі Цар з дружынай высядае. Танк.

высяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высякаць — высечы.

высяка́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да высечыся.

2. Зал. да высякаць.

высяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да высечы.

высяле́нец, ‑нца, м.

Разм.

1. Чалавек, якога выселілі.

2. Тое, што і перасяленец.