дабе́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дабельваць — дабяліць.
дабе́львацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да дабяліцца.
2. Зал. да дабельваць.
дабе́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дабяліць.
дабіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да дабіцца.
2. Зал. да дабіваць.
дабіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дабіць.
дабіра́цца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да дабрацца.
дабіра́цца 2, ‑аецца; незак.
Зал. да дабіраць.
дабіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дабраць.
дабі́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад дабіць.
дабі́цца, ‑б’юся, ‑б’ешся, ‑б’ецца; ‑б’ёмся, ‑б’яцеся; зак., чаго, з дадан. сказам і без дап.
Настойлівымі намаганнямі дамагчыся чаго‑н. Дабіцца выдатных поспехаў. □ Загад адзін, адно заданне — Дабіцца працай перамог. Чарот. Чым больш уставала .. перашкод, тым больш, расло ў Сценкі ўпартае жаданне дабіцца свайго. Колас. // Распытваючы, даведацца, дапытацца аб чым‑н. ад каго‑н. Мужчыны ніяк не маглі дабіцца ад.. [жанчыны], што ж там такое магло стаць: пажар, смерць ці яшчэ якое няшчасце? Дамашэвіч. Настаўнік болей нічога не дабіўся ад Ліды. Яна ўстала з-за стала і выбегла з хаты. Колас. // Дабрацца, з цяжкасцю дайсці куды‑н., да каго‑н. — Я парадкі ведаю, я дабіўся ў адрасны стол. Чорны. У пакой канцылярыі дабіцца было цяжка. Нікановіч.
•••
Дабіцца да ручкі — тое, што і дайсці да ручкі (гл. дайсці).