вы́куць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Разм. Тое, што і выкаваць. Грышка каваль.. Мог зброю ўсялякую выкуць. Танк.
вы́кушаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкусіць.