Verbum

дадзе́рціся, ‑дзярэцца; пр. дадзёрся, ‑дзерлася і ‑дзёрлася; зак.

Разм. Тое, што і дадрацца.

дадзе́ць, ‑дзену, ‑дзенеш, ‑дзене; зак.

Разм. Даняць, дапячы. Добра ўмеў гаварыць Андрэй, знаў, як дадзець да нутра. Зарэцкі.

дадзёрты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дадзерці.

дадзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дадзяўбці.

дадзіра́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дадзерціся, дадрацца.

2. Зал. да дадзіраць.

дадзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дадзерці, дадраць.

дадзява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дадзець.

дадзялі́цца, ‑дзялюся, ‑дзелішся, ‑дзеліцца; зак.

Часта або многа дзелячы, дайсці да непрыемных вынікаў. — Як сабе хочаце, а зямлю болей дзяліць не будзем... Дадзяліліся — з сахой вывернуцца недзе. Быкаў.

дадзяўба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і дадзяўбці.

дадзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; пр. дадзёўб, ‑дзяўбла, ‑ло; ‑дзяўбём, ‑дзяубяце; зак., каго-што.

1. Здзяўбці да канца. Куры дадзяўблі корм.

2. Скончыць дзяўбці; прадзяўбці. Дадзяўбці дзірку Золатам.