Verbum

дэпане́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэпанента. Дэпаненцкі рахунак.

дэпані́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дэпаніраваць.

дэпані́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да дэпаніраваць.

дэпані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

1. Унесці (уносіць) дэпазіт.

2. Перадаць (перадаваць) на захаванне. Дэпаніраваць ратыфікацыйныя граматы.

[Ад лац. deponere.]

дэпарта́мент, ‑а, М ‑нце, м.

1. У царскай Расіі і некаторых капіталістычных краінах — аддзел міністэрства ці іншай вышэйшай дзяржаўнай установы або самастойны орган. Дэпартамент земляробства. Дэпартамент паліцыі.

2. Назва ведамства, міністэрства ў ЗША, Швейцарыі і некаторых іншых дзяржавах. Дзяржаўны дэпартамент.

3. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Францыі. Дэпартамент Сена.

•••

Дзяржаўны дэпартамент — міністэрства замежных спраў у ЗША.

[Фр. dépertament.]

дэпарта́менцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэпартамента. Дэпартаменцкі чыноўнік.

дэпарта́цыя, ‑і, ж.

Прымусовае выдварэнне непажаданай асобы за межы дзяржавы.

[Лац. deportatio — вываз.]

дэпе́ша, ‑ы, ж.

1. Спешнае данясенне (дыпламатычнае, ваеннае і пад.). Паслаць кур’ера з дэпешай. □ А ў Токіо пойдзе дэпеша з тэкстам зашыфраваным. Дудар.

2. Уст. Тэлеграма.

[Фр. dépêche.]

дэпігмента́цыя, ‑і, ж.

Страта скурай нармальнай афарбоўкі, абумоўленая знікненнем пігменту.

дэпо́, нескл., н.

1. Спецыяльна прыстасаванае месца, будынак для стаянкі і рамонту лакаматываў, вагонаў і інш. Тралейбуснае дэпо. □ Тут [у чыгуначным пасёлку] сыходзіліся дзве чыгункі, было дэпо, розныя майстэрні. Лынькоў. Рамонт робіцца вядома як: вагон адчапляюць ад састава і накіроўваюць у дэпо. Васілёнак.

2. Уст. Склад.

•••

Пажарнае дэпо — будынак для пажарных машын.

[Фр. dépôt.]