дэ-фа́кта, прысл.
Кніжн. Фактычна, сапраўды; проціл. дэ-юрэ. — Мы, як кажуць дыпламаты, нарэшце прызналі адзін аднаго дэ-факта. Шамякін.
[Лац. de facto.]
дэ-ю́рэ, прысл.
Кніжн. Юрыдычна, на падставе закона, фармальна; проціл. дэ-факта.
[Ад лац. de jure.]