Verbum

дэгаза́тар, ‑а, м.

1. Апарат для дэгазацыі.

2. Той, хто робіць дэгазацыю.

3. Сродак для дэгазацыі.

дэгазацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэгазацыі, прызначаны для яе. Дэгазацыйныя работы. Дэгазацыйная камера.

дэгаза́цыя, ‑і, ж.

Абясшкоджванне мясцовасці, рэчаў і інш., заражаных атрутнымі рэчывамі.

дэгазі́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да дэгазіраваць.

дэгазі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) дэгазацыю чаго‑н. Дэгазіраваць мясцовасць.

[Ад фр. dégazer.]

дэгенерава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

1. Вырадзіцца (выраджацца).

2. У біялогіі — перастаць (пераставаць) развівацца, знікнуць (знікаць).

дэгенера́т, ‑а, М ‑раце, м.

Чалавек з адзнакамі псіхічнага або фізічнага выраджэння.

[Ад лац. degeneratus — які вырадзіўся.]

дэгенера́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да дэгенерат.

дэгенераты́ўнасць, ‑і, ж.

Наяўнасць адзнак выраджэння, дэгенерацыі.

дэгенераты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адзнакі выраджэння, дэгенерацыі.