дэ-факта, прысл.
Кніжн. Фактычна, сапраўды; проціл. дэ-юрэ. — Мы, як кажуць дыпламаты, нарэшце прызналі адзін аднаго дэ-факта. Шамякін.
[Лац. de facto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)