Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

вы́купіцца, ‑плюся, ‑пішся, ‑піцца; зак.

Вызваліцца адкуль‑н. за выкуп. Выкупіцца з палону. Выкупіцца з турмы.

вы́купіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., каго-што.

1. Заплаціўшы грошы, атрымаць што‑н. аддадзенае ў заклад, купленае ў растэрміноўку. Выкупіць рэчы з ламбарда. // Вызваліць каго‑н. за выкуп. Выкупіць палонных. □ Пасядзець Віктару ў турме бацька не даў, выкупіў. Лобан.

2. перан. Загладзіць чым‑н. свой учынак. [Саўка:] — Мне сорамна пазіраць вам у вочы, але я выкуплю сваю віну перад вамі, выкуплю, чым толькі змагу. Колас.

вы́куплены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкупіць.

выку́плівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выкупіцца.

2. Зал. да выкупліваць.

выку́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкупіць.

выкупля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да выкупіцца.

2. Зал. да выкупляць.

выкупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выкупіць.

выкупны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да выкупу; прызначаны для выкупу. Выкупныя грошы. Выкупное права. Выкупныя цэны.

вы́купшчык, ‑а, м.

Той, хто выкупляе што‑н.

вы́купшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да выкупшчык.