Verbum

дэндралагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэндралогіі. Дэндралагічныя працы.

дэндрало́гія, ‑і, ж.

Раздзел батанікі, які вывучае дрэвы і кустовыя расліны.

[Ад грэч. dendron — дрэва і logos — вучэнне.]

дэндра́рый, ‑я, м.

Участак батанічнага саду або спецыяльны сад, дзе ў адкрытым грунце культывуюцца розныя віды дрэў і кустоў.

[Ад грэч. dendron — дрэва.]

дэндро́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне дэндралогіі.

дэндры́т, ‑а, М ‑рыце, м.

1. Чуллівы, звычайна разгалінаваны адростак нервовай клеткі.

2. Незакончаны ў развіцці крышталь папараце- або дрэвападобнай формы.

[Ад грэч. dendron — дрэва.]

дэнудацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да дэнудацыі. Дэнудацыйныя працэсы.

дэнуда́цыя, ‑і, ж.

Спец. Сукупнасць прыродных працэсаў разбурэння горных народ, пераносу і намнажэння іх у больш нізкіх мясцінах.

[Лац. denudatio — агаленне.]

дэнці́н, ‑у, м.

Моцнае косцепадобнае рэчыва, якое складае асноўную масу зуба.

[Ад лац. dens, dentis — зуб.]