дэнуда́цыя, ‑і, ж.
Спец. Сукупнасць прыродных працэсаў разбурэння горных народ, пераносу і намнажэння іх у больш нізкіх мясцінах.
[Лац. denudatio — агаленне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)