дадзява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дадзець.
дадзялі́цца, ‑дзялюся, ‑дзелішся, ‑дзеліцца; зак.
Часта або многа дзелячы, дайсці да непрыемных вынікаў. — Як сабе хочаце, а зямлю болей дзяліць не будзем... Дадзяліліся — з сахой вывернуцца недзе. Быкаў.
дадзяўба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Тое, што і дадзяўбці.
дадзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; пр. дадзёўб, ‑дзяўбла, ‑ло; ‑дзяўбём, ‑дзяубяце; зак., каго-што.
1. Здзяўбці да канца. Куры дадзяўблі корм.
2. Скончыць дзяўбці; прадзяўбці. Дадзяўбці дзірку Золатам.
дадо́йвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да дадаіцца.
2. Зал. да дадойваць.
дадо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дадаіць.
дадо́лу, прысл.
На зямлю, далоў. Спатыкнецца конь — і паляціць ардынарац дадолу, калі ён мала звыкся з сядлом. Кулакоўскі. // Да зямлі, уніз. Трава пажоўклая схілілася дадолу. Глебка.
дадо́му, прысл.
У свой дом, у сваю хату, кватэру; дамоў. Дзяўчынка з маёвага лесу Пад поўдзень дадому прыйшла, Бярэма сінюткіх пралесак З дзялянкі лясной прынясла. Калачынскі. — А цяпер, садоўнікі, .. дадому, абедаць! — камандуе дзед Мірон. Даніленка. // На радзіму, у родныя мясціны. Прыехаць дадому на пабыўку. □ Са зваротам дадому Прывіталі суседзі. Броўка. // У свой двор, у гаспадарку. — Усялякі каменьчык з поля добры гаспадар цягне дадому, каб даць яму лад. Чорны. Хлопцы прыпынілі статак. Гнаць дадому было яшчэ рана. Колас.
дадра́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад дадраць.
дадра́цца, ‑дзярэцца; зак.
Разм. Канчаткова падрацца, знасіцца (пра адзенне, абутак і пад.).