вы́праўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
Манера трымацца прама; пастава; знешні выгляд. Вайсковая выпраўка. Маладзецкая выпраўка. □ Генерал устаў з-за стала і пайшоў насустрач Русаковічу, любуючыся яго сабраным і падцягнутым выглядам, акуратнай, бездакорнай выпраўкай. Паслядовіч.
выпраўле́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпраўляць 1 — выправіць 1.
выпраўле́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпраўляць 2 — выправіць 2.
вы́праўлены 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выправіць 1.
вы́праўлены 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выправіць 2.
выпраўля́цца 1, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да выправіцца 1.
2. Зал. да выпраўляць 1.
выпраўля́цца 2, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да выправіцца 2.
2. Зал. да выпраўляць 2.
выпраўля́ць 1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да выправіць 1.
выпраўля́ць 2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да выправіць 2.
вы́працаваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выпрацаваць.
вы́працавацца, ‑цуецца; зак.
Скласціся, узнікнуць на аснове абагульнення пэўнага вопыту. Выпрацаваўся характар. Выпрацавалася пэўная думка. Выпрацаваўся рэфлекс. □ У Саўкі Мільгуна выпрацаваўся свой погляд на рэчы: лепей спазніцца, чым не ў часе схапіцца. Колас.
вы́працаваць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
1. Зрабіць пэўную колькасць работы; вырабіць. Выпрацаваць мінімум працадзён. Выпрацаваць норму. // Развіць, выхаваць пэўныя рысы, якасці. Выпрацаваць навыкі, характар.
2. перан. Стварыць што‑н. на аснове абагульнення пэўных звестак, вопыту, вывучэння і пад.; распрацаваць. Выпрацаваць праект рэзалюцыі. Выпрацаваць агульнанацыянальныя літаратурныя нормы. □ [Нявіднаму] трэба было звязацца з партызанамі дзеда Талаша і выпрацаваць план сумеснага дзеяння. Колас.
выпрацо́ўвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выпрацавацца.
2. Зал. да выпрацоўваць.
выпрацо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выпрацаваць.