Verbum

вы́цяцца, вытнуся, вытнешся, вытнецца; пр. выцяўся, выцялася; заг. вытніся; зак.

Пашкодзіць сябе ўдарам, ударыцца; стукнуцца. Выцяцца аб вушак.

вы́цяць, вытну, вытнеш, вытне; пр. выцяў, ‑цяла; заг. вытні; зак., каго-што.

Нанесці ўдар, стукнуць; ударыць. Выцяць бізуном. □ [Гагуля] адным ударам выбіў пісталет з рукі, а другім.. моцна выцяў Галембу ў скронь. Асіпенка. Зыбанула зямля, а зверху пачало нешта падаць і балюча выцяла хлопца па назе і па плячы. Шамякін. // Пашкодзіць сябе ўдарам; ударыцца. — Пракляцце! — застагнаў Рэкша, калі выцяў калена аб нешта цвёрдае. Няхай.

вы́чаканіць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Выціснуць, выбіць што‑н. чаканкай. Вычаканіць герб, медаль.

вычака́ньвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да вычаканьваць.

вычака́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вычаканіць.

вы́чакаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Пачакаць да пэўнага часу, тэрміну. Вычакаць зручны момант.

вы́чаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Спец. Адвязаць прычал (у 2 знач.).

выча́львацца, ‑аецца; незак.

Зал. да вычальваць.

выча́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вычаліць.

вы́чарнены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вычарніць.