Verbum

дагарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які дагарэў, перастаў гарэць.

дагарэ́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Згарэць да канца ці да якога‑н. месца. Хата дагарэла. Адна абкураная печ сіратліва стаяла на вогнішчы. Шамякін. Вэня.. трымаў рукі ў саломе, пакуль запалка не дагарэла да пальцаў. Чорны.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Перастаць свяціцца; патухнуць. А зара як дагарыць, Усё звоняць камары. Танк.

3. перан. Зачахнуць, памерці. Увосень здароўе Зосі вельмі пагоршылася, і яна дагарэла, як свечка, на віду ў любага чалавека. Сабаленка.

дагаса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагаснуць.

дага́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. дагас, ‑ла; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Канчаткова пагаснуць. Вогнішча дагасла. Зара дагасла.

2. перан. Згаснуць, памерці. А трэці [сын], пранізаны куляй наскрозь, Дагас у турме на Лукішках. Глебка.

дагаспада́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Гаспадарачы, дайсці да непажаданых вынікаў, давесці гаспадарку да заняпаду.

дагатава́цца, ‑туецца; зак.

Канчаткова згатавацца. Чай дагатаваўся.

дагатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Скончыць гатаванне чаго‑н. Дагатаваць абед.

дагераты́п, ‑а, м.

Здымак, зроблены па спосабу дагератыпіі.

дагератыпі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Фатограф, спецыяліст па дагератыпіі.

дагераты́пія, ‑і, ж.

Даўнейшы спосаб фатаграфавання на металічную пласцінку, пакрытую слоем ёдзістага серабра.

[Ад імя фр. мастака Дагера і грэч. typos — адбітак.]