вывіва́цца, ‑аецца; незак.
Рухацца па звілістай лініі. Бурыя, пад колер зямлі, берагавыя ластаўкі.. спрытна выбіваліся над вадой. Пальчэўскі. // Мець звілісты напрамак. Срэбнаю істужкаю вывіваўся Нёман. Колас.
вывіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вывіць.
вы́віднець, ‑ее; безас. зак.
Добра развіднець. Ужо вывіднела, у блізкім алешніку трашчаць сарокі, на прыбітай, па-летняму зялёнай траве — кропелькі расы. Навуменка.
вы́віжаваць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; зак., каго-што.
Разм. Тайна сочачы за кім‑, чым‑н., выведаць што‑н. раней невядомае, сакрэтнае. [Рыгор:] — Здаецца ж, у той асенні вечар нідзе ні жывой душы не было. Хто б мог вывіжаваць? Сабаленка.
вывіжо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вывіжаваць.
вы́вінціць, ‑нчу, ‑нціш, ‑нціць; зак.
Выкруціць з сярэдзіны чаго‑н. вінт і пад.
вы́вінчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вывінціць.
выві́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вывінціць.
вы́віты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вывіць.
вы́віх, ‑у, м.
1. Зрушэнне касцей з пастаяннага месца ў суставе. Вывіх рукі. // Месца, дзе зрушыліся косці.
2. перан. Разм. Адхіленне ад звычайнага становішча, нормы. Фармалістычныя вывіхі ў творчасці. □ Караць прасцей простага, а вось чалавечыя вывіхі выпраўляць куды складаней. Асіпенка.