Verbum

выто́птвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да вытоптваць.

выто́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вытаптаць.

выто́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выточваць — вытачыць.

выто́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выточваць.

выто́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вытачыць ​¹.

вы́трабаваць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак.

Тое, што і выпатрабаваць.

вытрабо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вытрабаваць.

вы́травіцца ​¹, ‑віцца; зак.

1. Атрымацца ад уздзеяння хімічных рэчываў (пра ўзор, адбітак). Вытравіўся афорт.

2. Знішчыцца ад хімічнага ўздзеяння; вывесціся. Вытравіліся плямы.

вы́травіцца ​², ‑віцца; зак.

Спец. Паступова спусціцца (пра якарны ланцуг, канат і пад.).

вы́травіць ​¹, ‑траўлю, ‑травіш, ‑травіць; зак., што.

1. З дапамогай хімічных рэчываў зрабіць узор, адбітак чаго‑н. Вытравіць клішэ.

2. Вывесці хімічным спосабам што‑н. Вытравіць чарнільную пляму.

3. перан. Знішчыць, выкараніць. Вытравіць перажыткі старога.

вы́травіць ​², ‑траўлю, ‑травіш, ‑травіць; зак., што.

Спец. Паступова спусціць (якарны ланцуг, канат і пад.). Вытравіць трос.

вы́тралеваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вытралеваць.