Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

выкрада́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да выкрадальнік.

выкрада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкрадаць — выкрасці.

выкрада́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выкрасціся.

2. Зал. да выкрадаць.

выкрада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкрасці.

выкра́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкрадваць — выкрасці.

выкра́двацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выкрасціся.

2. Зал. да выкрадваць.

выкра́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкрасці.

вы́крадзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкрасці.

вы́краены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкраіць.

вы́краіць, ‑краю, ‑краіш, ‑краіць; зак., што.

1. Выразаць з матэрыялу кавалкі пэўнай формы для пашыўкі адзення, абутку і пад. Выкраіць сарочку. Выкраіць перады на боты.

2. перан. Выгадаць на што‑н., для якой‑н. мэты. Выкраіць лішнюю сотню рублёў на будаўніцтва. Выкраіць вольную часіну.