выве́трывацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выветрыцца.
2. Зал. да выветрываць.
выве́трываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выветрыць.
вы́ветрыцца, ‑рыцца; зак.
1. Змяніцца, разбурыцца пад уздзеяннем ветру і іншых кліматычных умоў. Выветрыліся скалы. □ Некалі вывернутыя з магістральнага канала вялікія масы торфу ўжо выветрыліся. Паслядовіч. // Знікнуць пад уздзеяннем ветру, свежага паветра. У хляве пахла прэлым сенам, ..пылам і яшчэ нечым кіслым, відаць, конскім потам, які не выветрыўся за многія гады. С. Александровіч.
2. перан. Забыцца; знікнуць (пра пачуцці і пад.). Багата дзён прайшло з таго часу. Даўно выветрыліся з памяці тыя падзеі. Лынькоў. Сержант тады праўду казаў: «Размяк ты.., нянавісці ў цябе ні кроплі не асталося — выветрылася». Асіпенка. Нядаўняя смеласць, з якой ён абараняў Ганну, ужо выветрылася. Мележ.
вы́ветрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
1. Змяніць, разбурыць што‑н. уздзеяннем ветру, кліматычнымі ўмовамі. На кольненскіх, боркаўскіх, млінкоўскіх палях стаяць велізарныя штабялі торфу з гноем, складзеныя дбала, па-гаспадарску: іх ні сонца не высушыць, ні вецер не выветрыць, ні паводка не змые. Палтаран. // Добра праветрыць, прымусіць знікнуць пад уздзеяннем ветру, свежага паветра.
2. перан. Прымусіць забыць. Сэрца — не сухое поле. З яго не выветрыш памяці па пясчынцы. Пташнікаў.
вы́вешаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вывесіць.
выве́шванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывешваць — вывесіць.
выве́швацца, ‑аецца; незак.
Зал. да вывешваць.
выве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вывесіць.
вы́веяны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вывеяць.
вы́веяць, ‑вею, ‑вееш, ‑вее; зак., што.
Ачысціць збожжа веяннем.