вы́сушаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад высушыць.
высу́шванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. высушваць.
высу́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да высушыцца.
2. Зал. да высушваць.
высу́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да высушыць.
вы́сушыцца, ‑сушуся, ‑сушышся, ‑сушыцца; зак.
Стаць сухім, высахнуць. Сарочка высушылася.
вы́сушыць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак.
1. што. Зрабіць сухім; прасушыць. Высушыць бялізну. □ Веснавое сонца высушыла глеісты пясок, і ўздоўж дарогі сцяной стаіць густы пыл. Хведаровіч. Была другая палова кастрычніка, і ранішнія замаразкі высушылі гарадскія вуліцы. Шахавец.
2. што. Асушыць. Узяў усемагутны час усё-такі сваё: загаіў рану ў сэрцы, высушыў слёзы. Васілевіч.
3. перан.; каго. Зрабіць худым; ссушыць. Гады не высушылі і не сагнулі .. дзябёлую постаць [Шаблюка]. Шамякін.
вы́сцебаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Набіць дубцом, пугай і пад. Высцебаць бізуном. // перан. Прабраць, раскрытыкаваць. Раён пачаў адставаць, разы са два Шамоту высцебалі ў газеце. Дуброўскі.
высціла́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. высцілаць — выслаць 2.
высціла́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выслацца.
2. Зал. да высцілаць.
высціла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выслаць 2.